BAKIDA “MAHİR KREMATORİYA” XİDMƏTİ

  Çoxdandır ki, işsizəm. Amma  axtarışlarımı davam etdirirəm. Zığ-Aeroport yolunu icarəyə götürmək istəyim puç oldu. Avtoşları bir zümrə kimi yox elədilər. Mənim də onlardan pul qazanmaq arzum puç oldu. Bir sözlə arzularımı beşiyindəcə boğa-boğa gedirlər. Getdikcə bu dünyadan ayrılıb o biri dünyaya yaxınlaşıram.

Amma cəmiyyətdə alternativlik deyilən bir anlayış da var. Ona görə də heç kim xəbər tutmamış başladım marketinqə.  Nə edim ki, həm qara camaata faydalı  olum, xidmət göstərim, həm də pul qazanım.

Getdim məscidə. Ölü yuyulan, kəfənlənənən, icarəyə pulla mafa, tabut, gülab  verilən yerə - qiymətləri öyrəndim. Sonra məscidin ətrafında dayanan qara maşın sürücüləriylə bazarlaşdım. Sonra getdim qəbiristanlığa. Orda da qiymətləri öyrəndim. Sonra da qəbiristanlığın nəzdindəki daş sexinə dəydim. Ordakı qiymətləri də öyrəndim. Molla pulunu da gəldim üstünə. Sizcə  nə qədər elədi?  Aşağısı min manat, yuxarısı on min, bəlkə də çox. Baxır qəbirüstü abidənin növünə, bir də ölünün kimliyinə. Gəldim kalkulyatoru qoyub qabağıma hesabladım. Vurdum -  çıxdım. Axır qərara aldım.

Alternativ olaraq Krematoriya açacam. Bu sahədəki monopoliyaya alternativ olaraq.  Adını da qoyacam – “Mahir  Krematoriya”. Mahir sözü iki məna daşıyacaq. Həm adım məşhurlaşacaq, həm də krematoriyanın  mahirliyini, mükəmməlliyini ifadə edəcək.

İlk olaraq bununla bağlı poladəritmə zavodları ilə danışığa başladım. Razılıq verdilər. Bu nəcib işimdə mənə uğurlar arzuladılar. Heç icarə pulu da istəmədilər. “Peçdir də... onsuz da bütün günü yanır. Ölünün yanması istiliyini aparmayacaq ki, əksinə bir az da gurlaşdıracaq.

Müasir elit evlərin qazanxanalarından da təkliflər oldu. Onlar da heç nə istəmədilər. Amma gördüm ki,  onlar bu işə  qaza qənaət etmək üçün gedirlər. Ona görə də razılaşmadım. Hər şeyi ölçüb biçəndən sonra qiymət qoydum. Azərbaycanın müsəlman adət-ənənələrindən irəli gələn minimal qiymətlərdən düz on qat aşağı – 100 manat.

Qaydaları müəyyənləşdirdim. Deməli mənə zəng edirlər. Öz CİP maşınımda gəlirəm. Mərhumu taxta tabutda qoyuram maşınıma. Arxamca da dörd ölü yiyəsi gəlir. Aparıram zavoda. Salıram peçə. Yandırıram. Bütün proses ölünün böyük ya balaca, kök ya arıq  olmasından asılı olaraq maksimum iki saat çəkir.  Sonra külünü xüsusi qaba toplayıb verirəm yiyələrinə. Onlarla gəlirik bulvara. Minirik ekskursiya gəmisinə. Çıxırıq Xəzər dənizinə. Urnadakı külü səpirik ləpələrin qoynuna.

Xəzər dənizinə gəmiylə çıxırıq! Bildiniz? Burda qaydaları mən qoyuram. Bu mənim ideyamdır. Yoxsa ki, vertolyltlar alıb, yeni dəb salmayın ki, ölünün külü vertolyotdan dənizə səpilməlidir. Bu sahənin də zibilini çıxarıb VİP xidmət yaratmayın. Bildiniz. Ekskursiya gəmisi – vsyo.

Bu xidmətimlə israfdan savayı, gör nə qədər zülmdən qurtarıram sizi, gələcəkdə öz ailə üzvlərimi də. Nə ad günündə, nə də ildə qəbirüstünə getmək yox, bayramlarda qəbirin üstünə səməni qoyub, şam yandırmaq yox. Başdaşını qucaqlayıb öpmək yox. Ölmüşünə heyfslənmək yox. 

Təkcə sağ qalanları yox, mərhumu da o dünya əzablarından hifz edirəm. Qıl körpüsündən keçərkən kəllə-mayallaq  dərəyə yuvarlanmır,  İnkir-Minkirin sual-cavab meydanında onların sözləri qarşısında qızarıb, utanmır. Ömrü boyu Cənnətdən dəm vurub-vurub sonunda Cəhənnəm alovunda yanmır,  qır tiyanında qaynamır. (Siz heç ömrünüzdə günahsız, Cənnətlik  insana rast gəlmisiniz?) Bütün bu rahatlıqları  mən sizə yüz manata bəxş edirəm. Əgər köhnə adət-ənənələrlə getsəniz, böyük pul xərcləyib, sonda onsuz da yanacaqsınız. Elə bu başdan mən yandırıram da. Sadəcə yüz manata.

“Mahir Krematoriya”nı seçin. Peşman olmazsınız. “Mahir Krematoriya” – Sizin o dünyanız.