QƏLƏBƏ FORMULU

Dünyada müharibələrə və qanlı savaşlara qatılmayan millət yoxdur.Mövcudluğun şərti və həyatda qalmağın yeganə yolu bundan ibarətdir.Dünayada formasiyalar dəyişdikcə və yeni ərazilərin ələ keçirilməsi siyasəti qabardıqca,iqtisadi mənafelər uğrunda çarpışma dərinləşdikcə böyük itkilərlə müşaiyət olunan silahlı toqquşmalar da qaçılmaz olub.

Hələ 20- ci əsrin beynəlxalq hüquq sisteminin fəaliyyyət göstərdiyi son 65 ildə ən azı 30 iri konflikt mərkəzi meydana çıxıbsa,təsəvvür edin ki,ondan əvvəlki tarixin üz-üzə duran xalqları hansı məşəqqətlərdənkeçiblər.Təkcə Osmanlı imperiyasının çöküşü və birinci cahan savaşı imperiyalrın süqutuna səbəb olmaqla yanaşı,genişmiqyaslı və illərlə davam edən,həyatdan milyonları alıb aparan bir nəticəyə tamalanıb.

Elə isə Sovetlər adlı totalitar bir quruluşun yerində təvəllüd tapan yeni beynəlxalq subyektlərin faciəsi dünyəvi kontekstdə çox da böyük görünməmlədir.Söhbət təkcə ölən və yaralanan insan sayının tutumuna görə müharibələri qiymətləndirməkdən getmir.Eləcə də bəşəri miqyasda artıq son illər o qədər vəhşət,insan qanının ucuzlaşması baş verib ki,əsil həqiqətdə hansı meyarlarla humanitar fəlakətləri,maddi ziyanları və adamların kütləvi məhvini ölçməyin açılmaz sualları qarşısında qalmışıq.
Bir anlıq unudaq ki,müstəqillik mübarizəmiz qansız keçib.Orta Asiyanın istənilən dövlətinin yerində ola bilərdik,lakin bu zaman hazırda Suriya,İrak,Əfqanıstan,misir və digər qaynar nöqtələrdə yerlə-yeksan dilən maddi varlığın və canlı aləmin də dəyəri bizlər üçün çox nominal məna daşıyacaqdı.

Xocalı faciədir.Lakin biz onunla ermənilərdən fərqli olaraq fəxr etmirik.Soyqırım üzərində dövlət qurulmaz.İnsanların normal həyat fəlsəfəsi sizcə necə olmaldır?Qurmağa,yaratmağa və ətrafa svinc bəxş etməyə köklənməyən adamlar,eləcə də bu xüsusiyyəti cəmləşdirməyən toplumlar hər cür ittihamlara layiqdir.Elə isə bu gün ekran qarşısındadayana bilməyən,1992-ci ilin acı mənzərələrinə taxılıb da ağır və amansız ölümlərin ruhuna köklənməyən Azərbaycan övladlarına haqq verməli,onların xoş duyğularla,əbədi sülh dünyası ilə yaşamasına qarşı çıxmalı deyilik.Axı normalda hər bir canlının sabaha yönələn ümid və arzuları yalnız qanlı tarixinin dərsləri,mühaikiməsi üzərində qurula bilməz.Köksünə qılın sancılmış körpədən,syuqdan yumaöa dönmüş qocadan,ayağının və gözünü itirmiş gəlindən bəhs edən divar rəsmləri,fot və bədii nümunələrlə necə daim həyat sürmək olar?

Biz bir dərdə 26 fevralda məruz qalmışıq,ikincisi isə onu ermənilər kimi yaşamaq,daim yasa,matəmə batşağımızdır.Onlar öz əbədi xəstəliklərini bu yolla bir virus kimi sanki içərimizə atıblar.Soyqırımlarla öyünmək onların böyük dövlət və millət fəlsəfəsi ola bilər.Lakin Azərbaycan insanı dərdləri akkumulyasiya edib içərisinə zorla toplayanda öz təbii inkişaf qanunauyğunluqlarından çıxır,elə bil başqa bir xalqın ömrünü-gününü yaşayır.

Xocalı bizi əymək,ağlatmaq və kiçiltmək üçün deyil.Bilməliyik,Kambocadan,Cənubi Afrikaya,Əlcazairdən Peruya qədər çoxlu xalqların belə sarsıntısı olub.Ona görə tarixə münasibətimiz dəyişməyincə qalxınmaq,yürümək və güclü olmaq imkanı tapa bilməyəcəyik.

Konrad Adenauer ikinci dünya müharibəsini uduzmuş böyük bir xalqın rəhbəri seçiləndə onu dağılmış və viranəyə çevrilmiş ölkə,hitlerizmin bəlaları və faşizmin mirası deyil,alman xalqının inamını özünə qaytarma vəzifəsi qarşısında idi.O bu mürəkkəb və qeyri-adi şəraiti dəyişməyi bacaraq tarixə adını yaza bildi.Kiçik qələbələr almanların məğlub komleksini və uduzmaq sindromunu dağıtmaqda ona kömək etdi.
Azərbaycana qələbələr lazımdır.

Millət faciələrdə deyil.uğurda birləşməli,bayramları və böyük təntənə yaradan coşqulu qalibiyyətləri dərsliyinə,ədəbiyyatına,real yaşam məfkurəsinə oturuşdurmağı bacarmaldır.Şindler yəhudiləri xilas edərkən yalnız o haqda düşünürdü ki,əgər başqaları sənə üstün gəlirsə,deməli,onun yolunu öyrənəmək lazımdır.Oskarın misilsiz qəhrəmanlığı bu formulu tapmağında idi.
Vətən bir tələbənin nailiyyəti,bir bənnanın əl işi,bir rənsazın natrümortu ilə qurulur.Nə vaxt hamılıqla dərk etsək ki,hər birimizin uğuruna çalışaq və sevinək,onda biz dünya səhnəsində obrazla deyilən nümunəvi bir millətə çevriləcəyik.

Biz ağlamağı deyil,qələbə doğuran göz yaşlarını üstün tuturuq.Mənzilimiz oradır.Qarabağı “torpaq,uğrunda ölən varsa,Vətəndir”, formulu ilə deyil,”vuruşub,qəhrəman olub,qalan varsa,Vətəndir” idealı ilə yaşayanlarla bir cərgədəyik.

Yolumuz açıq olsun!

Milli Məclisin deputatı,
Zahid Oruc