Günəşli yatağında itkin düşən xeyirxah neftçinin hekayəsi

“Hadisə baş verəndə mənim heç xəbərim yox idi. Böyük qız internetdən gördü, tez zəng etdik ona. Təngnəfəs halda telefona cavab verdi: “Bala, danışa bilmirəm. Vaxtım yoxdur, başım qarışıqdır. Sonra zəng edərəm”. Bunlar Zaurun atasından eşitdiyi son sözlər olur.

Əbdüləziz Əbdüləzizov dənizdə fırtına ilə yaşam uğrunda mübarizə apardığı dönəmdə, hər kəs həyəcanla ondan xəbər gözləyir.

Bir neçə saatdan sonra yenidən zəng edirlər. Telefonun zəng səsi davam etsə, Əbdüləziz susur. Bir müddətdən sonra onun haqqında xəbər gəlir: "Xəzər Dəniz Neft Donanmasının xilasedicisi, Əbdüləziz Əbdüləzizov dekabrın 4-də “Günəşli” neft platformasında baş verən yanğın zamanı itkin düşüb".

“Hadisədən sonra 21 saat onun telefonuna zəng çatdı. Mən fasilələrlə ona zəng edirdim. Amma bu günə qədər heç kim bilmir, o telefon harda olub? Hadisə baş verəndə atam özü platformada olub ya yox, dəqiq deyən yoxdur.”

“Xeyirxah Valera dayı”

Image captionŞahnaz xanımla Əbdüləziz bəy gələn il evliliklərinin 40-cı ilini qeyd edəcəklər.

61 yaşlı Əbdüləziz Əbdülzəzizovun peşəsi radiotexnik olsa da, gənc yaşlarından neftçi işləyib. Təcrübəli xilasedici kimi son bir ildə iş yerini Günəşli neft platformasına dəyişiblər.

“Platforma çox uzaqda idi. Ora heç getmək istəmirdi. Amma 1 ildən sonra əmək pensiyasına çıxacaq. Ona görə də razılaşdı ki, eybi yox, 1 ildi, tez gəlib keçər”, neftçinin həyat yoldaşı Şahnaz Əbdüləzizova deyir.

Əbdülzəziz adı gələndə bu gün Zığda onu neftçidən daha çox televizor ustası kimi xatırlayırlar.

Oğlu Zaur Sovet dönəmində "ağ-qara" televizorların təmirçisi işləyən atası insanlara xeyirxahlıq etməyə çox həvəsli olduğunu deyərək, bir xatirəni BBC Azərbaycanca ilə paylaşır: “Suraxanıda əlilliyi olan uşaqların oxuduğu internat tipli məktəb var. Bir gün texnikasını da götürüb getdi həmin internata. Direktora dedi ki, bəs gəlmişəm internatın televizorlarını düzəltməyə. Direktor ona büdcələrində pul olmadığını deyəndə, deyib ki, mən sizdən pul istəmirəm, havayı düzəldəcəm. Elə o vaxtdan atam ora gedib gəlirdi. Məni də hərdən aparırdı. İnternatın uşaqları hamısı “Valera dayı!” deyib üstünə qaçırdı. Yeni ildə gedib onların şaxta babası olurdu.”

Oğlu deyir ki, "gününü televizor qarşısında keçirən yaşlı rus kişi obrazı olan Valera" ləqəbini atasına televizor təmirilə məşğul olduğu üçün veriblərmiş.

Qəsəbədə də onun xeyirxahlıqlarını unutmurlar: “Elə adamlar var ki, hələ indi gəlib bizə deyir ki, bəs o vaxtı Əbdüləziz gəlib televizoru təmir edəndə o qədər olub, demişəm pulum yoxdur. O da deyib canın sağ olsun. Televizoru təmir edib gedib”, oğlu Zaur deyir.

"Bayramsayağı adam"

Image captionƏbdüləziz Əbdüləzizovun gəlini deyir ki, neftçinin bürcü oğlaq olsa da sevimli stəkanı oxatan bürcünün simvolunu daşıyır.

"Çox zarafatcıl idi. Həmişə qonşular gəlib deyirdi ki, Abdul belə dedi, Abdul ele dedi. Mən də deyirdim: “Sən heç evdə bizimlə bu qədər zarafat etmirsən. Zarafatlarını elə qıraq-bucaqdan eşidirəm"", həyat yoldaşı Şahnaz xanım bir anlıq üzündə təbəssüm xatirələrə dalır.

Burda itkinin kiçik qızı da söhbətimizə qoşulur: "Evdə ən çox mənimlə zarafat edərdi. Adi sözü deyəndə belə zarafat etmədən keçinə bilmirdi".

"Bayramsayağı adam idi, Əbdül" - deyir bacısı. "Ziyafət keçirməyi, insanlarla ünsiyyətdə olmağı sevirdi. 30 yanvarda ad günlərini xüsusi keçirdərdi".

Onun dediyinə görə qardaşı geyiminə qarşı da çox diqqətcil olub, geyimində rəngləri bir birinə uyğun seçməyi xüsusilə sevirdi. Paltarlarının əksəriyyətini ancaq dərziyə tikdirirdi. Qalstuk taxmağı da xüsusilə xoşlayırdı.

Rəsmilər

Image captionBoş vaxtlarında o, həyətdəki üzüm tənəyini budamağı sevərmiş.

“Atama görə işlədiyi idarədən elə bir dəfə gəldilər. Ən çox gələnlər onu Sovet dönəmindən bir yerdə işlədiyi neftçi dostlarıdır. Adını televizorda itkinlər siyahısında görüb bir-bir gəlirlər", oğlu Zaur deyir.

"Daha indi heç ne demirlər. Hamının adını da yığışdırıblar. Bilmirsən niyə? Heç nə demirlər. Unutdular. Sanki belə bir hadisə heç olmayıb", deyə həyat yoldaşı Şahnaz xanım pərişan halda söhbətimizə qoşulur.

"Maşın qəzası olanda başqa məsələdir. Heç olmasa gözünlə görürsən və bilirsən ki, nəyə görə ağlayırsan. Amma bizim vəziyyətimizdə bilmirsən nəyə ağlayasan. Ortada heç meyiti də yoxdur.”

Üfiqdə ümid parıltısı

Image captionNəvələri neftçinin yolunu səbirsizliklə gözləyir.

“Biz kompensasiyanı deyil, onu gözləyirik”, deyən itkinin bacısı hələ də dənizin “mərhəmətinə” inanır və qardaşının yolunu gözləyir.

"Kompensasiyadan danışanda mənə ağır gəlir ki, yəni Əbdüləzizə qiymət qoyublar? Biz hələ ki, ümidimizi itirməmişik. Düşünürük ki, gələcək".

Dörd aylıq körpəsini qucağında əzizləyən itkinin gəlini Hökümə "Təki özü gəlsin, sonra nə sözümüz var, hamısını ona deyəcəyik", deyir.

“Uşaqların bir dövrü olur, əlinə nə keçirsə dartır, saçı yolur. O dövrdə həmişə bığ saxlayırdı ki, uşaqlar bığını yolsunlar. Həmin müddət bitəndən sonra da bığını qırxırdı. İndi gəlsin, balaca nəvəsinin artıq ikinci dişi də çıxır. Özü demiş “baba nəvəsini dişləsin”.”

Image captionZaur Əbdüləzizov: "Atam burada oturub televizora baxmağı sevirdi".

Baş verənləri anlayan 5 yaşlı nəvə də ümidini BBC Azərbaycancaya belə dilə gətirdi: “Yağış yağsaydı, yanğın tez sönərdi. Babam da evə tez gələrdi.”

Balacalar isə Əbdüləziz babalarını hələ ki, təlqin etməklə yaddaşlarında saxlayırlar. Yeddi yaşlı qız nəvəsi onun oturduğu kresloda oturur, babası kimi ayaqlarını uzadıb stulun üstünə qoyur və deyir: “Baba televizora baxır.” //BBC