Qorxduğum tək şey adi bir MƏN olaraq yaşamaq, adi bir MƏN olaraq da ölməkdir

12:26 / 04.11.2014

Sevinc Əliyeva

Bu gün 19 il sonra yenidən 1 noyabr səhərinə oyandım... yeni arzularla yeni dualarla yeni planlarla... yenə də şükür ediləcək günlər arzulayıb gözümü güldürəcək insanların əhatəsində olacağımı düşünürəm

Yenə də mən o 6 yaşını qeyd edən, doğum gününün sadəcə ona aid olduğunu düşünən, günlərdir günləri sayan bir qız uşağı kimi hiss elədim özümü. Bügün hər kəs sevdiyim bütün insanlar yanımda olacaq onlarla birlikdə əylənəcəm, həyatıma girən yeni insanlarla 1 yaşıma daha girəcəm və günün sonunda arzu tutaraq o şamı üfürəcəm.... ömürdən gedən günü qeyd edəcəm... 1 yaş daha irəli getdiyim üçün sevinəcəm bəlkədə... bəlkə də 1 yaş daha böyümək istiyəcəm... bəlkə də 2, 3, 4 yaş.... fərqinə varmadan yalnız xoşbəxtlikləri düşünərək 30 yaş da böyümək arzusu doğa bilər bəlkədə... düşünürəm də niyə insan hər zaman özünə yaxşını arzulayır? Qəribə sualdı amma yeganə sualdı ki, üzdən cox mənasız görünüb dərindən çox dərin başa düşülür. Yada ki, belə deyim insan niyə hər zaman xoşbəxtliyi düşünüb addımlamaq böyümək istiyir? Bax elə bunu düşündükcə ağlıma gəlirki mən böyümək, 30 il sonranın xoşbəxtliklərini görmək istəsəm də mən həqiqətən o illərin yorğunluğuna, ayrılıqlarına belə desək, xoşbəxtliyin kənara çıxmalarına hazır deyiləm... buyam , bəli... bəlkə kiminsə çox sevdiyi, bəlkə məni heç sevə bilmədiyi, bəlkə kiminsə üzümə gülüb arxamca danışdığı, bəlkə hər şeydən hər kəsdən xəbərsiz oldugumu bilə- bilə çox şeyə dirəndiyim, bəlkə də həqiqətən indi yaşadiğim bu sakit həyatdan oyanmaq istəməyən mən! Heç kəsi üzə bilməyən, hər zaman gülümsəyən, hər kəsin yaddaşında "o həmişə gülürdü",-deyə qalacaq olan mən. Atamın günəbaxanlara qısqandığı , anamın təsvir edə bilməyəcəyim bir nevszisle sevdiyi, bacımın həmişə rahat rahat dalaşıb barışacağı, dostlarımın sevərək xatırlaya biləcəyi, sevəcəyim adamın sadiqliyimi unuda bilməyəcəyi mən! Bəlkə də çoxuna ağır gələn çöl sükutum, tez cırnamam, çoxuna qəribə gələn açıqlığım və halbukı o acıqlıq heç kitabımın 1 səhvəsi belə olmayan mən! Kim nə deyirsə desin öz bildiyimi edəcəm deməyən, onlari başqaları adlandırdığım sürəcə mənim üçün önəmi olmayan, bəlkə də kənardan özümdən həddindən artıq razı görünən, tanıdıqda onun olmadığını sübut edə bilən mən... bəlkə də milyonlarca mən... sadalaya biləcəyim milyonlarca mən varkən qorxduğum tək şey adi bir MƏN olaraq yaşamaq adi bir MƏN olaraq da ölməkdir. Və ilk dəfə bu gün mən bunu çox yaxşı başa düşdüm və 19 ildən sonra yeni 1 noyabr səhərində həqiqətən də insanın sadəcə xoşbəxt günlər yaşamaq üçün doğulmadığını anlamiş kimi oldum. Və anladım ki, bir gun dala sayacaqsan dedikləri, dəmək istədikləri məhz bu imiş..... xoşbəxtlik inamdadır, hərəkətdədir, hər dərd isə bədbəxtlik deyil bəlkə də Allahın bizə verdiyi bir işarə, bəlkə bir xilas bəlkə də elə bizim bədbəxtlik sayıb görə bilmədiyimiz bir xoşbəxtlikdir.....beləki, Allahın köməyi ilə gözümüzü xoşbəxt və gərçək ümidlə, olacaq dua ilə, göz güldürəcək insanlarla aca biləcəyim neçə belə noyabrlara...........................

Qorxduğum tək şey adi bir MƏN olaraq yaşamaq, adi bir MƏN olaraq da ölməkdir

Sevinc Əliyeva

Müəllifin digər yazıları

Xəbərlər

Ədəbiyyat

© 2012 | Bütün hüquqları qorunur.

Əlaqə