Çirkin qadınlara

Rəfiqə Əlisəfa

Bu yaxında “facebook” sosial şəbəkəsində iki cazibədar xanımın fotosunun altında bir şərhə gözüm sataşdı: “Mən də onlar kimi gözəl ola bilsəydim, nə var idi ki...” Xanımın profilinə baxmamış, eləcə, refleks olaraq yazdım ki, sizə nə mane olur? Bir neçə saniyə sonra xanımın yazdığı cavab məni təəccübləndirdi: “Çirkin simam və eybəcər üz quruluşum!” Cavabı görən kimi xanımın profilinə girdim və fotolarına baxmağa başladım. İnanırsınız, xanımı elə bil, əllə çəkmişdilər? Kosmetikasız, məsum üzü, balaca burnu, gəlincik gözlərinə bənzəyən tuşsuz gözləri və təbəssümə həsrət dodaqları. Hər şəkildə fərqli bir kədər var idi qızcığazın simasında. Xanıma dostluq yollayıb dialoqa başladım. Bunu niyə etdiyimi bilmirəm, mən, düzü, tanımadığım insanları özümə yaxın buraxmağı sevmirəm. Amma xanımın özünə belə haqsız yanaşması məni çox məyus etmişdi. Ona başa salmağa çalışdım ki, o, fotoda həsrətlə baxdığı xanımlardan daha gözəldir, tək problem onun hələ kiçik, məsum bir qızcığaz olmasıdır. Qıza bilirsiniz niyə kömək etmək istəyirdim? Çünki özünə nifrət etməyin, özünü digərlərindən daha çirkin hesab etməyin, özündən böyük xanımlara həsrətlə baxıb heç vaxt elə olmayacağını düşünməyin nə demək olduğunu çox gözəl bilirəm. Məktəbli ikən gənc qızların çoxu bu problemi yaşayır və nə qədər gözəl, ağıllı, xoşagələn olsalar da, özlərinə xüsusi bir aqressiya ilə yanaşırlar. Xanımı inandırdım ki, bircə saat sərf etməklə, geyim tərzini dəyişməklə və yüngülcə kosmetikadan istifadə etməklə, onu fotoda bəyəndiyi xanımlardan dəfələrlə gözəl etmək olar. Doğrudan da, mənə inandı yoxsa yox, bilmirəm. Amma mənə minnətdarlığını bildirib getdi. O xanım bilmədən mənim bütün gecəmi yuxusuz qoydu. Elə hey o qızcığazı, onun kimi yüzlərlə gözəl simalı xanımı və öz uşaqlığımı düşündüm. Dikdabanda, bahalı paltarlarda gəzən, saçları boyalı qızlara baxıb özümü “çirkin ördək balası” kimi hiss etdiyim vaxtları xatırladım. Heç vaxt onlar kimi gözəl olmayacaqdım, heç vaxt mükəmməl partnyorumu tapmayacaqdım, mən cizgi filmlərindəki o möhtəşəm şahzadələrə oxşamırdım. Jurnalların üz qabığındakı cazibədar qızlara nifrət edirdim. Onlar niyə elə gözəl yaradılmışdı? Bu suallar məni bir xeyli müddət narahat etdi. Sonra isə ali məktəbə daxil olmaq üçün hazırlıqlara başladım və mən özüm üçün ikinci plana keçdim. “Dove” şirkətinin ötən il ABŞ ərazisində apardığı sorğuda məlum olub ki, qadınların yalnız 12 faizi özünü gözəl və cazibədar hesab edir. Bu, təkcə bizim başımıza gəlmir. Bütün qadınlar həyatlarının hansısa bir mərhələsində özünü çirkin, heç kimə lazım olmayan hesab edir. Əsas olan bu mərhələnin başladığını dərk edib, irəliləməsinə mane olmaqdır. Yaşının az olması ilə əlaqədar özlərinə kifayət qədər vaxt ayıra bilməyən xanımlar var ha, o xanımlar dünyanın ən gözəl qızlarıdır. Çünki hansısa cazibədar xanımın gözəlliyi bizi valeh etdikdən bir neçə saat sonra əlüzyuyana tökülən rəngli boyalarla birgə axıb gedir. Bu xanımların məsumluğu, təbiiliyi, saflığı isə daim simalarında qalır. Niyə tez-tez unudursunuz ki, siz şahzadəsiniz? Qadın olaraq doğulmağınız özü böyük bir öncüllükdü. Siz digərlərindən bir addım öndəsiniz. Çünki qadınsınız, zərifsiniz, valehedicisiniz. Süni gözəlliklərə aldanıb özünüzü ittiham etməkdən əl çəkin. Banal səslənir, bilirəm, amma inanın mənə, çirkin qadın yoxdur. Bütün qadınlar gözəldir. Bunu duymaq, buna inanmaq kifayətdir. Heç uzağa getmirəm, hər gün efirdə “sifətlərini” görməyə adət etdiyimiz müğənni, aktrisalar sübut deyilmi? Siz Meqan Foksun və ya Beyonsun yeniyetmə dövründə çəkilən fotolarını görmüsünüzmü? Dünyanın ən gözəl qadınlarından biri kimi tarixə düşən Merlin Manro belə demişdi: “Mənə anam uşaq ikən heç vaxt gözəl olduğumu deməyib. Buna görə də həmişə özümü çirkin hesab etmişəm. Balaca qız övladlarınıza gözəl olduqlarını tez-tez təkrar edin”. Dünyanın gözəllik kultu sayılan Manro da özünü uzun müddət çirkin hesab edib. Əlbəttə ki, bu fikri formalaşdıran müxtəlif səbəblər ola bilər: ailədəki vəziyyət, ünsiyyətdə olduğunuz dostlarınız, seçdiyiniz ətraf-mühit və ən əsası, özünüz. Özünüzü adekvat dəyərləndirməyə çalışın. Güzgü önündə keçən saatlarım, müharibələrim dünən kimi yadımdadır. İndi xatırlayanda gülümsəyirəm, amma zamanında çox ağır idi. Özünüzə bunu etməyin. Dodağınıza təbəssüm qondurun və təbii gözəlliyinizlə fəxr edin. Sizdən bir dənədir, ikinci bir siz yoxdursa, nədən narazısınız? Olduğunuz kimi orijinal və gözəlsiniz. Sadəcə, bunu görməyə çalışın. Gözəllik simamızda deyil, daxilimizdəki işığın parıltısındadır. “Gözəllik xarici görünüşümüzlə əlaqəli bir şey deyil. Gözəllik daxildə özümüzü necə hiss etdiyimizin gözlərimizə yansımasıdır. Gözəllik bir növ psixoloji hadisədir”.  /Kult.az/                                                                                                                               Sofi Loren