Saat 8-in yarısıdır. 
Stadionun qarşısında əməlli-başlı qələbəlik var. Fanklub rəhbərləri Qəbələdən gətirilən azarkeşlərə qırmızı rəngli köynəkləri paylayırlar. “Neftçi” tərəfdən isə tək-tük azarkeşlər gözə dəyir. Təşkilatçılıq isə sıfırdır.

Şəkildə gördüyünüz azyaşlı uşaqlar isə bəlkə də nəinki Azərbaycan kubokunun final oyununun keçirildiyinin, ümumiyyətlə, atalarının onları hara gətirdiyinin fərqində deyillər. Amma hər halda maraqlı mənzərədir. Xaçapuri, günəbaxan tumu, su, peraşki satanlar da iş başındadırlar. Özü də necə. Özgə vaxt 30-40 qəpiyə satılan, qışın soyuğunda 50 qəpiyi keçməyən xaçapuri “qudurub” 80 qəpik olub. Satıcıdan səbəbini soruşuram: “Qardaş, beş manat taksi pulu, 10 manat da polisə vermişəm. Elədi 15 manat. Həm 15 manat çəkdiyim xərci çıxartmalıyam, özümə də 5-3 manat qalmalıdır”. PFL-dən qeydiyyatdan keçmədiyimə görə, oyuna bilet almalıyam. Kassanın qarşısında isə basa-basdı. Deyilənə görə bilet yoxdur. Minimum 25-30 min tutuma olan stadiona bilet necə olmaya bilər ki? Bu stadion axırıncı dəfə 30 min azarkeşi 2002-ci ildə İtaliya ilə millimizin oyununda görüb. Bəs qalan biletlər? Deməli, nəsə bir əmma var....Əlbəttə var.

Şəkildə gördüyünüz bu və başqa bir neçə şəxs biletləri əvvəlcədən kassadan alıb oyuna bir neçə dəqiqə qalmış ikiqat artıq qiymətə satırlar. Ən azından oyunun təşkilatçıları bundan xəbərsiz deyillər. Çünki bir adam o qədər bilet alırsa, istənilən halda bu maraq doğurmaya bilməz. Düşünmürəm ki, kimlərsə həmin bilet alverçilərini himayə edir və şərik işləyirlər. Amma siz istəsəniz belə də düşünə bilərsiniz...Özünüz bilin... Hər kəs kimi tum, su, xaçapuri tədarükümü görüb stadionda yerimi tutmağa hazırlaşıram. Qapıdakı polislər isə camaatın əlindən plastik qablardakı suları alıb yerə səpirlər... Maraqlıdır, əgər suyu içəri keçirməyə icazə yoxdursa, polis niyə məhz burda suyun satılmağına icazə verir? Deməli satıcı düz deyirmiş? Birtəhər özümü və əlimdəkiləri içəri keçirib 30-cu sektorda yerimi tuturam. Oturacaqların üstü kənd toyundan sonra sökülən mağarın yerini xatırladır. Amma boz rəngdə olduğundan şalvarınla orda təmizlik işləri aparmağından xəbərsiz olursan. 
Eynən mənim kimi... 3-4 oturacağı şalvarımla təmizləyəndən sonra yadıma düşür ki, cibimdə dəsmal da varmış. Təxminən 70-80 nəfəri stadionun ortasına düzüblər. Deyəsən nəsə şou-zad göstərirlər. Başa düşdüyüm odur ki, 20-30 saniyədən bir dağılıb, yenidən düzülürlər. Lap əsgərlikdə olduğu kimi. Elə bu dağıl-düzüllərə görə oyun təxminən 5-10 dəqiqə gec başlayır. “Qəbələ” azərkeşi isə doğrudan da möhtəşəmdir. Hətta bu azarkeşlərdən “Qardaş, rayonda heç olmasa kimsə qalıbmı” soruşmağın gəlir. Bakı təmsilçisinin isə durumuna acımamaq olmur. Təxminən 200-300 tərəfdarı nəsə etməyə çalışırlar. Amma rəqib azarkeşlər nəinki qışqıranda, söhbət etməyə başlayanda bakılıların səsini batırırlar. 

21 yaşlılardan ibarət milli komandamız və millinin alman baş məşqçisi Bernhard Lippert də burdadır. Hərəsinin də əlində bir telefon, vur çatlasındı... Deyəsən, AFFA-dan məcburi göstərişdir Lippertin və komandasının bu oyuna baxması. Yoxsa, internetə evdə də girə bilərdirlər. Tribunalarda çox olmasa da, xeyli sayda xanım azarkeş görmək mümkündür. Hər halda 10 il əvvəl kiminsə sevgilisi, nişanlısı, yaxud həyat yoldaşıyla oyuna baxmağa getməsi sensasiya kimi görünürdü. İnsafən azarkeşlər də əksər hallarda tribunada xanımın olduğunu nəzərə alıb narazı qaldıqları məqamlara “düüd”lü etiraz bildirmirdilər. Təbii ki, insan cildində olan dördayaqlılar istisna olmaqla... Bu arada azarkeşlər arasında keçiriləcək lotoreya barədə bir neçə kəlmə demək yerinə düşər. Məlum olduğu kimi oyun 90 deyil, 120 dəqiqə davam elədi və penaltilər seriyasına qədər uzandı. Və azarkeşlər arasında keçiriləcək lotoreya demək olar ki, baş tutmadı. Gördüklərimə istinad edib deyə bilərəm ki, oyun gözlənildiyindən gec bitdiyindən və həmin saatlarda metro bağlanacağından azarkeşlər dərhal stadionu tərk etdilər.
Maraqlıdır təşkilatçılar həmin maşını hansı boş oturacağa veriblər? 

İntiqam Valehoğlu