Gənclərimiz qocalıb

15:48 / 11.09.2015

Qasımlı Gülər

Anadolu Universiteti “Azərbaycan Proqramları” nın Beynəlxaq Münasibətlər fakültəsinin ikinci kurs tələbəsi

İctimai nəqliyyat vasitəsi olan metrodan hər gün işə gedərkən uzun bir yol qət edirəm. Bu yol boyunca ətrafımda olan hadisələrin şahidi oluram. Son zamanlar məni çox vaxt üzən və təəssüf hiss yaşadan hallar tez-tez baş verir. Bunlar arasında ən çox bəzi gənclərimizin yaşlı insanlara biganə yanaşmaları olur. Gənclərin bir qismi nəqliyyata yaşlı, ya da qadın minərkən onu görməməzliyə vururlar, qalxıb ona yer vermirlər. Son zamanlarda isə yaşlılar ayaq üstə durduğu halda, gənclərin oturaraq telefonla məşğul olaraq başını qatması dəb halını alıb.İctimai davranış qaydaları arasında yer alan bir neçə qayda var ki, bunlardan ən birincisi ictimai nəqliyyat vasitəsi olan, metro və avtobuslarda, yaşlılara, hamilələrə, əlillərə, uşaqlı qadınlara yer verməkdir. Biz milli dəyərlərlə zəngin bir millətik, bu dəyərlərimizdə hər zaman böyüklərə hörmət, kiçiklərə kömək etmək, qadınlara diqqət və sayğı göstərmək hər zaman öndə olub. Ailədə, təhsil aldığımız müddətcə hər zaman bizə bu dəyərlərə sahib çıxmaq aşılanıb. Təəssüf ki, indi ki bəzi gənclər arasında bu dəyərlərə sahib çıxılmır.

Dünən evə qayıdarkən yenicə bir stansiya getmişdim ki, növbəti stansiyada yeni şərnişinlər qatara daxil oldular və saçı ağarmış bir xanıma öz yerimi təklif etdim,(düzdü xanım heç sağol da demədi, sanki elə belə də olmalı idi) onunla yanaşı bir ağsaqqal babada ayaq üstə idi, amma mənim yanımda əyləşən bir gənc qız var idi, lakin öz yerini babaya vermədi, hətta baba tərəfə elə hirsli baxışlarla gözünün altından baxırıdı ki, yəni durma başımın üstündə yer vermək fikrim yoxdu. Hiss olunurdu ki, hər kəsin qınaq baxışları boğurdu onu, ürəyində babaya ”tez düş deyən” bir baxışları vardı sanki. “Bar vermiş ağac, başını aşağı əyər” belə bir misal var. Amma, bu xanım başını aşağı, bar verdiyi üçün yox, ahıl bir insana yer vermədiyi, qınaq baxışlarına tuş gəldiyi üçün aşağı əymişdi. Bu cür gənclərin ailədə öz böyüklərinə necə hörmət bəslədikləri maraqlıdır. Çünki, uşaq evin aynasıdır deyiblər.

Təəssüf ki, biz bir toplum olaraq çox vaxt ictimai yerlərdə yolda, metroda, avtobusda bir birimizə hörmətlə yanaşmağı bacarmırıq. Müşahidə etmişəm hər kəs bir birinə acıqlıdır elə bil.

Düşünürəm ki, hər bir problemin həlli maariflənməkdir. Çox xoş olardı ki, ictimai nəqliyyat vasitələrində, gənclərin əllərində telefon yox, kitab olardı. Çünki, biz torpaqlarının iyirmi faizi işğal altında olan xalqın nümayəndələriyik, bizim gələcəyimizi telefonda oyun oynayan gənclik yox, məhz kitab oxuyan gənclik xilas edəcək.

Gənclərimiz qocalıb

Qasımlı Gülər

Müəllifin digər yazıları

Xəbərlər

Ədəbiyyat

© 2012 | Bütün hüquqları qorunur.

Əlaqə