Belə “qəhrəmanlıq” olmur...

Bəzən xəbər saytlarında, sosial şəbəkələrdə “polis qanunu pozdu”, “vətəndaşın hüquqlarını tapdaladı” kimi müxtəlif başlıqlı yazılara rast gələndə hərdən özümü saxlaya bilmirəm. Özünü kiminsə haqqını müdafiə edən kimi göstərib, ictimai rəyi çaşdırmaq istəyənləri görəndə “insaf”, “insaf” deyib hayqırmaq istəyirsən. Birdə görürsən ki, kimlərsə kamerasını, fotoaparatını və ya telefonunu əlinə alıb piyada keçidindən keçmək istəməyən, özünün və başqasının həyatını təhlükəyə atanın qanunun tələblərinə tabe olmağa dəvət edən polis əməkdaşı ilə mübahisəsini çəkib sosail şəbəkələrdə yerləşdirir. Adını da qoyurlar ki, polis vətəndaşı cərimə edir, onu “dinc yaşamağa” qoymur.

Hələ bu harasıdır. Sən demə yol polisi qayda-qanunu pozmağa meylli olan bir-neçə nəfərin gözünün düşməni imiş. Səbəb nədir, heç özləri də bilmirlər. Öz günahlarını etiraf etmək əvəzinə, başlayırlar ki, polis bizi nahaq yerə saxladı, sənədlərimizi aldı. Hər gün yol qəzalarında gənc insanların həyatını itirməsi görəsən “hüquq müdafiəçi”lərini özünü “ziyalı”, “jurnalist” adlandıranları narahat etmirmi?  Əgər ürəkləri yansaydı, o zaman, sürət həddini aşanlara, avtomaşınlarını sərxoş idarə edən sürücülərə qarşı onlar da bir kompaniya başlayıb vətəndaş mövqelərini nümayiş etdirirdilər. Görün iş nə yerə gəlib çatıb ki, maşını sərxoş vəziyyətdə, sənədsiz idarə edənlərin müdafiəsinə qalxır, polisin onların hüquqlarını pozduğunu deyib özlərini qəhrəman kimi göstərirlər. Bir ona məəttəl qalmışam ki, belələri hansı məntiqlə başqalarına da məsləhət verməklə öyünürlər...

Fikrinizi çox uzağa çəkmək istəmirəm. Bir anlıq gözlərimizin önünə Qarabağ uğrunda gedən döyüşləri gətirək. Torpaqlarımızı, ərazi bütövlüyümüzü müdafiə etmək üçün əlinə ilk dəfə silah alanların önündə bilirsinizmi kimlər gedirdi? Bilirsinizmi ki, adi bir məişət probleminə görə suçladığınız Azərbaycan Polisi sıralarından neçə şəhid verib? Bilirsinizmi ki, Azərbaycanı xürafatın, cahilliyin, nadanlığın meydan suladığı “islam dövləti” etmək istəyənlərlə, cihadla cinayətkarlığın yerini “səhv salanlarla”, müxtəlif ölkələrdə dini təhsil adı altında döyüş təlimi keçib   ölkəmizdə təxribat yaratmaq istəyənlərlə mübarizədə onlarla polisimiz şəhid oldu, övladları yetim qaldı. Bunları sadalamaqla kiminsə boynuna minnət qoymaq fikrində deyiləm. Bu, Azərbaycan Polisinin  işi, içdiyi anda sədaqəti, millətə və dövlətə vəfa borcudur...

Bəlkə də indi diqqətinizə çatdıracağım bir futbol oyununun təəssüratlarını polisin fəaliyyəti ilə əlaqələndirməyim sizə mətləbdən uzaqlaşmağım kimi gələr, amma yox...

Avqustun 21-i keçmiş tarix olsa da  “Qarabağ” günü kimi yaddaşlarda qalacaq. O gün hamı Qarabağla, hamı Qarabağlı idi. “Qarabağ” “Tvente” oyununu izləmək üçün Tofiq Bəhrəmov adına respublika stadionuna çatanda adam əlindən tərpənmək olmurdu. Düzü, tez gəldiyimə sevindim. Otuz mindən çox tamaşaçı tutan stadion gözlərimdə bir az da böyümüşdü. Üçrəngli bayrağımıza qanad taxan külək “Qarabağ” nidalarını düşmən gülləsindən, topundan, tankından qorxmadan düz Qarabağa aparırdı. Mən buna əmin idim.

Qarabağ birinci hissədə hollandlarla hücüm “havasında” oynadı. Deyəsən oyun rəqib komandanın da sümüyünə düşmüşdü. Bir-iki hücüm edib onlar da qapımız istiqamətində top atdılar. Yaxşı ki, top qapımızda “partlamadı”, yoxsa biz “qarabağ”lıların ürəyi partlayacaqdı...

Qayıdıram yenə əvvələ, o şəkil, video söhbətinə, o şəkilçəkənlərə. Bəlkə həmin gün onlar da futbola baxmağa, yatanları, mürgüləyənləri, yıxılanları, duranları, “azadlıqları”na “qənim kəsilən” polisləri çəkməyə gəlmişdilər. Dünyaya fotoaparatın, kameranın obyektivindən baxanlar (hamıya aid deyil) unutmuşdular ki, minlərlə tamaşaçının, azarkeşin təhlükəsizliyini  qoruyan, səhərdən-axşama kimi rahatlıq nədir bilməyən, istidə-soyuqda, qarda-yağışda xidmət aparan Azərbaycan Polisi təkcə 90 dəqiqəlik bir futbol oyununda deyil, hər yerdə vətəndaşlarımızın keşiyini çəkir, içdiyi anda sədaqətini həyatı bahasına, hətta yeri gəlsə ölümü ilə belə təsdiq edir.

Hər ağzına gələni yazmaq, hər gördüyünü çəkmək qəhrəmanlıq olsa, onda dünyanın şöhrət tablosunda, fəxri adlar siyahısında  yer qalmazdı ki...