Bir oğul var... - Fotolar

  İş vaxtının bitməyinə az qalmışdı və hazırlaşıb evə getmək istəyirdim ki, zəng gəldi. Dəstəyi götürdüm. Özünü təqdim etdikdən sonra qəzetimizdə idmançılar haqqında yazılanlara görə təşəkkür etməyi unutmadı. Danışdıqca hiss edirdim ki, sözlü adama oxşayır, daha doğrusu, səsindəki giley aydınca sezilirdi.

         “Mən də idmançıyam” dedi...

         O, idmana başlayanda Naxçıvan Muxtar Respublikası blokadaydı. Uşaq olsa da hiss edirdi ki, təkcə valideynləri deyil, bütün naxçıvanlıların böyük sıxıntısı var. Vəziyyət çətin, dözülməz olsa da, kasıblıq, aclıq kimi sınaqla üzbəüz qalmaq elə də təhlükəli deyildi. Hər kəsin qorxusu doğulduğu torpağın, yurdun itirilməsindən, düşmən tapdağı altında qalmasından idi. Qonum-qonşu, bir sözlə, hamı-kəndin qocası da, əsgərlik yaşı çatanı da səngərə-cəbhəyə axışırdı. Dəfələrlə o da atasına, əmisinə, dayısına qoşulub ön xəttə getmək istəsə də “Sən hələ uşaqsan” demişdilər. Hər şəhid xəbəri gələndə kiçik yumruqları ilk dəfə rəqibinə deyil, üzünü görmədiyi düşmənə düyünlənirdi...

         Onu bu gün təkcə vətənimizdə deyil, dünyanın əksər ölkəsində yaxşı tanıyırlar. Qatıldığı idman yarışlarını, peşəkar döyüşlərini izlədikdən sonra bir zamanlar dəbdə olan döyüş filmlərinin qəhrəmanları gözümüzdə adiləşir. Kino ilə həqiqət arasındakı məsafəni daha yaxşı hiss edirsən...

         Həmkarımızla elə redaksiyamızda görüşdük. İçəri girəndə onu müxtəlif televiziya kanallarının idman verilişlərində gördüyümü xatırladım...

         Polis kapitanı İlkin Səfərov qədim oğuz-türk yurdu olan Naxçıvan Muxtar Respublikasının Şərur rayonunda doğulub. Kiçik yaşlarından idmana həvəsini görən atası onu karate ilə məşğul olmaq üçün idman zalına gətirəndə yaşıdları bu qara oğlanın öncə zəhmini, illər sonra isə gücünü, qormazlığını, ürəkli bir oğul olmağını hiss edirlər. Qısa zamanda ümidləri doğruldur və orta məktəb illərində idmanın karate, kiqboks kimi növləri üzrə keçirilən yarışların qalibi olur. Orta məktəbi bitirib ali məktəbə, amma qiyabi fakultəyə qəbul olur. Qiyabi təhsil aldığı üçün hərbi xidmətə yollanır və Daxili Qoşunların “N” saylı hərbi hissəsində əsgəri borcunu yerinə yetirir. Hərbi xidmətdən sonra kiçik yaşlarından ürəyində gəzdirdiyi arzusuna çatmaq üçün 2002-ci ildə sənədlərini daxili işlər orqanlarına təqdim edir və qəbul olunur. Təhsilə, elmə olan həvəsi onu 2003-cü ildə DİN-in Polis Akademiyasına gətirir. Akademiyanı 2008-ci ildə bitirdikdən  sonra elə həmin il də daxili işlər nazirinin əmri ilə ona “polis leytenantı” xüsusi rütbəsi verilir və 22-ci PB-yə əməliyyat müvəkkili təyin edilir.

         Bu idman növü ilə nə vaxtdan məşğul olursan sualımın  cavabı özünü çox gözlətmədi: “2010-cu ildə bu idman növündə ilk debütüm oldu. Ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin doğum günü ərəfəsinə təsadüf edən və Xarkovda keçirilən  qaydasız döyüş üzrə dünya çempionatı idi və mən 93 kiloqram çəkidə ölkəmizi təmsil edirdim. Sevindirici haldır ki, bu idman növündə gözəl nəticələri olan, dünyada sözünü deyə biləcək idmançılarımız var. Və bu həqiqətdir ki, hər şeyin ilki çətin və yaddaqalan olur. Finalda macar idmançısı ilə qarşılaşmağım və onu vaxtından əvvəl nokauta salıb qələbə qazanmağım təkcə tamaşaçıların deyil, təşkilatçıların da marağına səbəb olmuşdu. İlk döyüşdən qələbə ilə ayrılmağımın sevinci sanki növbəti illərdə də məni adımbaaddım izlədi”...

         2013-cü ildə qaydasız döyüş üzrə Azərbaycanda keçirilən Avropa çempionatında da zirvədəki yerini, birinciliyini qoruyub saxlayır. Təcrübəsi, peşəkarlığı və humanistliyi onun əsl idmançı olmasını sərgiləyir. Bir idman həvəskarı kimi mənə təqdim etdiyi döyüş çəkilişlərini izləyərkən bunu sezə bildim.

         Bəzən qaydasız döyüşlərdə nokauta düşmüş döyüşçünü qalib tərəf az qala ölümcül şəkilə salır. Ancaq İlkinin döyüşləri insanda idman estetikasını formalaşdırır, həm də rəqibinə qarşı amansız, eyni dərəcədə humanist ol fikrini aşılayır.

         Həmkarımız qatıldığı hər yarışda DİN rəhbərliyinin ona xüsusi diqqət və qayğısından danışdı və yaradılan şəraitdən razılığını ifadə etdi. Bir azərbaycanlı, polis əməkdaşı kimi bayrağımızı ucalara qaldırmağından fəxr etdiyini dedi...

         Ən yaddaqalan və məsuliyətli döyüşə bu ayın 9-da Minskdə keçirilən dünya çempionatında qatılıb. Rəqibinin köməkçisi erməni imiş. Orda da erməni xisləti özünü biruzə verib və əsl həqiqət üzə çıxıb. Sən demə İlkinin rəqibinin çəkisi 93 kiloqram deyil, 114 kiloqram imiş. İdmançımız deyir ki, onun çəkidə ağır olması məni qorxutmurdu, ancaq erməninin atmacalı fikirləri, tənəli baxışları səbrimi daşırırdı. Döyüşün tez başlamasını gözləyirdim.

         O, elə birinci raunddaca ermənini yerə sərir və bu dəfə də çempionatın qalibi olur.

         Həmkarımızın daha bir fikri diqqətimdən yayınmadı. Deyir ki, peşəkar qaydasız döyüşlər elə bircə raunddan ibarət olur.  Ya qalib, ya da məğlub olmalısan. Maraqlı məqamlardan biri də budur ki, belə çətin bir idman növünü seçib onun hər çətinliyinə sinə gərənlər yarışlara qatılarkən sığortalanırlar. Çünki idmandır, hər şey ola bilər.

         Onu da öyrəndim ki, sonuncu döyüşdüyü və qalib olduğu çempionata 12 dövlətdən idmançılar qatılıbmış və həmkarımızın qarşılaşmasını “Superboy” kimi sona saxlayıblarmış. Yəni o idmançının döyüşü sona saxlanılır ki, reytinqi yüksəkdir və ona tamaşaçılar daha çox maraq göstərirlər...

         O, təkcə idmanda peşəkar deyil. Həm də polis peşəsinin sirlərini, incəliklərini öyrənmək üçün yorulmadan çalışır, veteran həmkarlarımızın təcrübəsindən yararlanır, oxuyur, mütaliə edir.

         Onun ən böyük arzusu bir azərbaycanlı övladı, polis əməkdaşı kimi sevdiyi qaydasız döyüş növü üzrə adının dünyanın ən güclüləri sırasında çəkilməyidir.

         Biz də onun sevincinə şərik olur və inanırıq ki, həmkarımız, polis kapitanı İlkin Səfərov yeni-yeni qələbələrlə bizləri sevindirəcək, bayrağımızı ucaldacaqdır.